POD OBCYM NIEBEM Wyszkowski Mieczysław

JOSEF FRANTISEK HISTORIA PRAWDZIWA Rajlich Jiri

Josef Frantisek - Czech, który wybrał walkę ramię w ramię z polskimi żołnierzami, zapisał się w historii jako 4. aliancki as pilotażu. Podczas jednego miesiąca walk zestrzelił 17 wrogich samolotów.

Dzięki książce Arkadego Fiedlera Dywizjon 303 Frantisek stał się bohaterem narodowym Polaków pomimo iż nigdy nie uzyskał polskiego obywatelstwa. As Bitwy o Anglię był człowiekiem z krwi i kości, któremu nie obce były chwile słabości i młodzieńczej fantazji. Słynący z brawury pilot myśliwski staje się dzięki J. Rajlichowi postacią bardziej bliską i zrozumiałą.

Dane techniczne: Autor: Rajlich Jiri Oprawa: miękka Rok wydania: 2011 Stron: 196 Wymiary (mm) : 185x230

OD BUZUŁUKU DO MONTE CASSINO. From Buzuluk to Monte Cassino Zbigniew Wawer

Album pt. `Od Buzułuku do Monte Cassino` jest ilustrowaną historią Armii Polskiej w ZSRR, Armii Polskiej na Wschodzie, Samodzielnej Brygady Strzelców Karpackich oraz 2. Korpusu Polskiego. Zapominamy, że to byli więźniowie sowieckich obozów stanowili przyszłą kadrę 2. Korpusu walczącego pod Monte Cassino. Zupełnie inne były losy żołnierzy Samodzielnej Brygady Strzelców Karpackich. Po wrześniu 1939 roku większość z nich po ucieczce z obozów internowania na Węgrzech i w Rumunii, została przerzucona na Bliski Wschód. Po klęsce Francji Brygada przeszła na tereny brytyjskie. W sierpniu 1941 roku została przerzucona do oblężonego przez oddziały włoskie i niemieckie Tobruku. W walkach zapisał kolejną chlubną kartę w historii Wojska Polskiego. To właśnie byli żołnierze września, kampanii francuskiej, kampanii afrykańskiej oraz więźniowie sowieckich łagrów stali się żołnierzami 2. Korpusu Polskiego. Zamierzeniem autora było przybliżenie czytelnikom mało znanych fragmentów z dziejów Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie, a w szczególności walk 2. Korpusu w czwartej bitwie o Monte Cassino. Album niniejszy jest hołdem dla wszystkich żołnierzy 2. Korpusu walczących w bitwie o Monte Cassino.

Dane techniczne: Autor: Zbigniew Wawer Oprawa: miękka Rok wydania: 2009 Stron: 158 Wymiary (mm) : 210x295

SAMOLOTY SPORTOWE RWD-6 I RWD-9 Glass Andrzej

W 1931 r. w Warsztatach Sekcji Lotniczej KMSPW na Okęciu rozpoczęto prace nad projektem samolotu RWD-6, przeznaczonego do udziału w III Challenge 1932 r.

Dane techniczne: Autor: Glass Andrzej Oprawa: miękka Rok wydania: 2014 Stron: 48 Wymiary (mm) : 185x230

ŚCIEŻKI WŚRÓD CHMUR. WSPOMNIENIA LOTNICZE Andrzej Morgała

Andrzej Morgała był członkiem Wingfoot Lighter than Air Society w Akron Ohio, pozostaje nadal członkiem Klubu Seniorów. Laureat wielu wyróżnień i odznaczeń państwowych. Po przejściu na emeryturę pozostaje nadal czynnym publicystą czego dowodem są jego wspomnienia, które trzymacie w rękach. Opisuje w nich barwnie swoją życiową przygodę z lotnictwem.

Dane techniczne: Autor: Andrzej Morgała Oprawa: miękka Rok wydania: 2009 Stron: 250 Wymiary (mm) : 185x230

WRZEŚNIOWE ESKADRY 31. ESKADRA ROZPOZNAWCZA Andrzej Olejko

Eskadra pracowała jako Eskadra Rozpoznawcza oraz jako Eskadra Lekkiego Bombardowania. Z bardzo nielicznych dziś notatek, z opowiadań załóg, trudno odtworzyć teraz całość jej działań. Wydaje się niemożliwe ułożenie chronologicznej tablicy dokonanych lotów. Było ich sporo. Jako Eskadra Bombowa, Eskadra pracowała tylko trzykrotnie. Rozumie się, że nieomal każdy samolot udający się na rozpoznanie, dopóki to było możliwe ­zabierał ze sobą, pełny ładunek bomb. Jednakże bombardowań zespołowych wykonano tylko trzy. Każde z tych bombardowań było wykonywane za każdym razem w inny sposób, w innych warunkach. Myślę, że ta właśnie -różnorodność? najlepiej dowodzi wysokiego stopnia wyszkolenia załóg Eskadry... Wolno jednak powiedzieć, że bombardowania 31-ej Eskadry są jeszcze jednym dowodem aktywności lotnictwa polskiego w czasie kampanii wrześniowej. A część - wprawdzie bardzo drobną - strat niemieckich w sprzęcie pancerno-motorowym może Eskadra spokojnie zapisać jako swój wyłączny dorobek! Dobra Eskadra!? Por. obs. Tadeusz Kołodziejski, oficer 31 Eskadry Rozpoznawczej tak oto opisywał jej wojenny udział w walkach na podkarpackim niebie. Z wielkopolskiej bazy lotniczej Poznań - Ławica, w końcu sierpnia 1939 r. przegrupowana na południe w rejon Rzeszowa i Lwowa 31 Eskadra Rozpoznawcza, znalazła się w gronie jednostek lotnictwa Armii Karpaty a od 6 IX 1939 r. Armii Małopolska. Poznańskie Karasie, w rękach doświadczonych załóg od początku walk po 18 IX 1939 r. wykonywały loty rozpoznawcze oraz operacje bombowe nad terytorium zarówno Polski jak i wrogiej od 1 IX 1939 r. Słowacji. Szlak bojowy Eskadry to napięcie i dramatyzm lotów załóg operujących bez wsparcia ze strony myśliwców załóg ostrzeliwanych notorycznie przez własne oddziały, braki w uzupełnieniu sprzętu latającego oraz stałe przebazowywanie na kolejne lotniska polowe. Na wojennym szlaku Eskadry do dziś znaleźć można drzemiące w Beskidach wraki bombowo ? rozpoznawczych Karasi oraz mogiły jej załóg rozsiane od Tarnowa po Lubaczów.Na kartach tej książki znajdziecie Państwo zarówno dokumenty, jak i relacje oraz opisy wspomnieniowe dające obraz polskiego września. Książka ta to próba przedstawienia szlaku bojowego jednej z polskich Eskadr, której personel złożył w 1939 r. daninę krwi w obronie najechanej Rzeczpospolitej. Eskadry, której historia zaczynając się w Krakowie w 1918 r. zakończyła się w 1939 r. rumuńskich Czerniowcach. Lotnicy Eskadry znalazłszy się na terenie Rumunii oddawszy tam swe samoloty nie złożyli jednak broni i w ramach Polskich Sił Powietrznych na Zachodzie do 1945 r. walczyli za sterami bombowych Wellingtonów czy myśliwsko bombowych Mosquito. Część wróciła do kraju, cześć pozostała na emigracji. Do dziś po tej jednostce pozostały jedynie archiwalia oraz nieco pożółkłych fotografii zaś personel jej po 1945 r. rozrzucony został po całym świecie

Dane techniczne: Autor: Andrzej Olejko Oprawa: miękka Rok wydania: 2015 Stron: 98 Wymiary (mm) : 185x230

1 DYWIZJA PANCERNA ORGANIZACJA I WYSZKOLENIE Tym Julisz S.

Niniejsza publikacja to analityczne studium historyczno-wojskowe poświęcone organizacji i szkoleniu polskiej 1. Dywizji Pancernej w okresie od jej utworzenia do chwili wyruszenia do walki w ramach 21. Grupy Armii. Jej celem jest pogłębienie, usystematyzowanie i zobiektywizowanie dotychczasowego stanu wiedzy na temat kolejnych rozwiązań strukturalno-organizacyjnych w jakich funkcjonowała pierwsza polska wielka jednostka pancerna, założeń jej użycia taktycznego oraz niezwykle złożonego procesu szkolenia dywizji. Jest ona pierwszym tak szczegółowym i rzetelnym opracowaniem tego tematu, opartym na bogatej bazie źródłowej znajdującej się w brytyjskim the National Archives oraz w Instytucie Polskim i Muzeum im. Gen. Sikorskiego w Londynie. Swe rozważania autor rozpoczyna w momencie utworzenia obozu Oddziałów Pancerno-Motorowych we Francji wiosną 1940 roku, a kończy w ostatniej dekadzie lipca 1944 roku, kiedy dywizja wyruszyła na front do Normandii.

Dane techniczne: Autor: Tym Julisz S. Oprawa: miękka Rok wydania: 2009 Stron: 576 Wymiary (mm) : 185x230

CZATA 49 RELACJE I WSPOMNIENIA ŻOŁNIERZY BATALIONU ARMII KRAJOWEJ Bartosz Nowożycki

"Przez 63 dni Powstania Warszawskiego batalion „Czata 49” przeszedł bardzo długi i krwawy szlak bojowy z Woli przez Stare Miasto, Śródmieście, Czerniaków, Mokotów skończywszy znów w Śródmieściu. Żołnierze „Czaty 49” wzięli udział w dramatycznych i krwawych walkach o takie obiekty jak choćby: cmentarze na Woli, magazyny na ul. Stawki, Dworzec Gdański, szpital św. Jana Bożego. Walczyli również podczas trudnych i przypłaconych wieloma ofiarami akcjach, takich jak: próba połączenia sił AK z Żoliborza i Kampinosu ze Starym Miastem, desant na pl. Bankowy, obrona przyczółka Czerniakowskiego i wiele innych.

Niniejsza publikacja zawiera relacje oraz wspomnienia byłych żołnierzy batalionu Armii Krajowej ""Czata 49"", które pochodzą z zasobu Archiwum Akt Nowych w Warszawie. Dokumenty te stanowią uzupełnienie do monografii napisanej przez autora pt. ""Batalion Armii Krajowej Czata 49 w Powstaniu Warszawskim"".

Dane techniczne: Autor: Bartosz Nowożycki Oprawa: miękka Rok wydania: 2011 Stron: 388 Wymiary (mm) : 185x230

POCZET TWÓRCÓW MOTORYZACJI Aleksander Marian Rostocki

Dzisiaj samochody tak mocno wrosły w naszą rzeczywistość i w otaczający nas krajobraz, że trudno byłoby sobie wyobrazić świat bez zmotoryzowanych wehikułów. Kształt motoryzacji na obecnym etapie rozwoju naszej cywilizacji uformowali ludzie, którzy zajmowali się budową samochodów, ich udoskonalaniem, organizacją produkcji, propagowaniem motoryzacji i walką ze wstecznictwem w rozwoju postępu technicznego, wypróbowywaniem pojazdów poprzez wyścigi i wyczyny sportowe. Wśród tych ludzi było wielu genialnych wynalazców, odkrywców, nowatorów. Byli też ludzie zwyczajni, szukający pracy, przygody lub rozrywki w użytkowaniu czy badaniu samochodów. Spośród wielu ludzi wybrałem ponad 150, którzy wydają się być godni nazwy "twórcy motoryzacji".

Dane techniczne: Autor: Aleksander Marian Rostocki Oprawa: miękka Rok wydania: 2009 Stron: 154 Wymiary (mm) : 185x230

SZTAB GENERALNY WOJSKA POLSKIEGO 1918-1939 Tadeusz Kmiecik

Sztab Generalny stanowi podstawowe ogniwo kierownictwa wojskowego, główny organ planowania strategiczno-operacyjnego, a także dowodzenia całością sił zbrojnych. W niektórych armiach stanowił ponadto organ koordynujący pewne dziedziny przygotowań państwa do prowadzenia wojny. Dzieje polskiego Sztabu Generalnego (Głównego) związane są z historią państwa i jego sił zbrojnych. W polskiej historiografii wojskowej brak jest pracy poświęconej historii Sztabu Generalnego (Głównego) w latach międzywojennych. Niewiele jest również na ten temat artykułów naukowych. Stan badań nad tym problemem przedstawia się zatem mniej niż skromnie. Badań nad dziejami Sztabu Generalnego (Głównego) tego okresu długo nie prowadzono zarówno w uczelniach wojskowych, jak i cywilnych. Ostatnio, w związku z jubileuszami 80. I 85. Rocznicy powstania tej instytucji, odnotować należy pewien postęp w badaniach nad historią polskiego Sztabu Generalnego (Głównego) lat międzywojennych. Do zadań Sztabu Generalnego (Głównego) jako podstawowego ogniwa centralnego kierownictwa wojskowego i głównego organu planowania w latach międzywojennych należało opracowanie zasad użycia sił zbrojnych w czasie wojny. Stąd też wydaje się celowe poznanie jego struktury, zadań, kompetencji, opracowywanych planów mobilizacyjnych i rozbudowy sił zbrojnych, by zrozumieć przyczyny klęski we wrześniu 1939 r. Celem książki jest przedstawienie funkcjonowania Sztabu Generalnego (Głównego) od odzyskania niepodległości przez Polskę w 1918 r. do wkroczenia Armii Czerwonej na terytorium Polski we wrześniu 1939 r. Autor starał się wyjaśnić, do jakich tradycji i wzorów nawiązywał powstały w październiku 1918 r. Sztab Generalny, jaką rolę odegrał Sztab Generalny Naczelnego Dowództwa Wojska Polskiego w czasie wojen o granice i suwerenność Polski w latach 1918-1921. Kolejne zagadnienia dotyczą kompetencji i zadań Sztabu Generalnego do przewrotu majowego oraz w latach 1926-1935, w jakim stopniu Sztab Główny przygotowywał wojsko do zbliżającego się konfliktu zbrojnego oraz jak pracował Sztab Naczelnego Wodza we wrześniu 1939 r. Ze względu na ograniczone ramy, praca pomija problematykę wychowania i inne elementy działalności tej instytucji. Nie pretendując do wszechstronnego i wyczerpującego omówienia całej działalności Sztabu Generalnego (Głównego) w latach międzywojennych, prezentuje ona jedynie najważniejsze w mniemaniu autora zagadnienia.

Dane techniczne: Autor: Tadeusz Kmiecik Oprawa: miękka Rok wydania: 2013 Stron: 432 Wymiary (mm) : 185x230

CIĘŻKA HAUBICA POLOWA 15 CM S F H 18 NSV Mariusz Skotnicki

W drugiej połowie lat trzydziestych ubiegłego wieku intensywnie rozbudowywany Wehrmacht był masowym odbiorcą wielu nowoczesnych typów uzbrojenia. Jednym ze standardowych dział niemieckiej artylerii polowej stała się wówczas ciężka haubica 15 cm schwere Feldhaubitze 18. Była to broń starannie zaprojektowana, o dość dużej sile niszczącej pocisków, mogąca skutecznie wspierać własne oddziały zarówno w walkach obronnych, jak i natarciu. W latach II wojny światowej haubice s.F.H.18 wykonywały różnorodne zadania bojowe, m.in. ostrzeliwały rejony koncentracji wojsk przeciwnika, niszczyły stanowiska jego artylerii, a w razie konieczności mogły ogniem na wprost niszczyć umocnione punkty oporu. Była to najcięższa broń artyleryjska, jaką dysponowali dowódcy dywizji Wehrmachtu i Waffen-SS. W 1942 r. przystąpiono do budowy samobieżnej, nieholowanej wersji haubicy s.F.H.18. Już wiosną następnego roku do pułków artylerii w niemieckich dywizjach pancernych dostarczono pierwsze egzemplarze nowych dział samobieżnych o wdzięcznie brzmiącej nazwie "Hummel" ["Trzmiel"]. Pojazdy tego typu, będące udanym połączeniem gąsienicowego, samobieżnego podwozia z ciężką haubicą polową s.F.H.18, bardzo szybko zaprezentowały swoje wysokie walory taktyczno-techniczne. Z uwagi na wielkość produkcji i szerokie zastosowanie w walkach "Hummele" stały się jednymi z najbardziej znanych wozów bojowych II wojny światowej.

Dane techniczne: Autor: Mariusz Skotnicki Oprawa: miękka Rok wydania: 2011 Stron: 40 Wymiary (mm) : 185x230

ARTYLERIA SAMOBIEŻNA W POLSKICH SIŁACH ZBROJNYCH Zbigniew Lalak

Pojazdy bojowe używane w jednostkach artylerii Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie:

Książka zawiera bardzo dużo zdjęć, rysunki. Opisuje: 105 mm HMC M7, 75 mm GMC M3, M16 MGMC M10, 17-prd. M10 SP, Valentine, 17-pdr. SP Archer, 25-pdr. RAM Carrier, Crusader III AA Mk.III, Carrier, SP,4x4,40 mm AA(Bofors) Morris-Commercial C9/B . W książce opisano artylerię samobieżną w WP 1918 - 1939 i organizację, działania i wyposażenie PSZ na zachodzie.

Dane techniczne: Autor: Zbigniew Lalak Oprawa: miękka Rok wydania: 2011 Stron: 216 Wymiary (mm) :185x235

ZANIM UDERZYŁ GROM. HISTORIA JEDNOSTEK SPECJALNYCH I WOJSK POWIETRZNODESANTOWYCH WOJSKA POLSKIEGO Olton Michał

Wzrost światowego terroryzmu, przestępczości zorganizowanej i przemocy oraz wybuchy w różnych rejonach świata konfliktów na tle politycznym, etnicznym, religijnym i społecznym spowodował, że w interesie bezpieczeństwa posiadanie elitarnych i dobrze wyszkolonych jednostek stało się koniecznością. Utrzymywanie w swoich siłach zbrojnych niewielkich jednostek specjalnych oraz dobrze wyszkolonych formacji powietrznodesantowych potrafiących prowadzić na całym świecie działania specjalne, rozpoznawcze, partyzanckie, zwalczać terrorystów i uwalniać przetrzymywanych zakładników i jeńców oraz umiejących skutecznie opanować i utrzymać do nadejścia większych sił obiektów strategicznych znajdujących się na terenach przeciwnika lub przez niego opanowanych i administrowanych, powoduje automatycznie wzrost prestiżu i pozycji takiego państwa na arenie międzynarodowej. Wśród nielicznych państw na świecie dysponującymi dobrze wyszkolonymi jednostkami specjalnymi i wojskami powietrzno-desantowymi mającymi już na swoim koncie spore doświadczenia bojowe jest również Polska.

Dane techniczne: Autor: Olton Michał Oprawa: twarda Rok wydania: 2010 Stron: 268 Wymiary (mm) : 215x305

SAMOCHODY TERENOWE NA ZIEMIACH POLSKICH TWARDA Jan Tarczyński, Tomasz Szczerbicki

Samochód terenowy w dzisiejszym pojęciu to pojazd kołowy przystosowany do jazdy po bezdrożach, o wzmocnionej budowie i napędzanych wszystkich kołach jezdnych. Samochody tego typu wyposażane są w reduktory przełożeń skrzyni biegów, blokowane mechanizmy różnicowe mostów napędowych, ogumienie o terenowym bieżniku, często wyciągarkę linową i wodoszczelną instalację elektryczną, a niekiedy system centralnego pompowania kół, umożliwiający zmianę ciśnienia w ogumieniu w czasie jazdy. Niektóre modele przystosowane są też do przejazdów przez płytkie przeszkody wodne. W początkowym okresie odtwarzania, po 123 latach rozbiorów, polskiej państwowości, a więc od końca 1918 roku, bo właśnie od tych trudnych dni rozpoczyna się nasza książka, pojęcie „samochód terenowy” było nieco rozszerzone. Oczywiście, że odnosiło się ono w pierwszym rzędzie do pojazdów kołowych z „klasycznym” napędem na wszystkie osie, ale obejmowało także samochody gąsienicowe i półgąsienicowe oraz pojazdy kołowe, dwu i wieloosiowe z napędem na koła tylne, lecz wyposażone w atrybuty dzisiejszego wozu terenowego: reduktor, blokadę mechanizmu różnicowego, specjalne ogumienie i wyciągarkę linową, często w wersji uproszczonej w postaci tzw. samowyciągaczy, czyli bębnów osadzonych na tarczach kół tylnych, z linami umożliwiającymi wyjazd z ciężkiego terenu. Godzi się też przypomnieć, że w początkowym okresie istnienia Państwa Polskiego, a szczególnie w czasie walk o granice w latach 1918–1921, panowało odczucie, że nie specjalna konstrukcja, ale mocna budowa pojazdu, duży prześwit i „ogólne” zdolności do pokonywania złych dróg powodują przydatność określonego modelu do jazdy terenowej. Trzeba tu dodać, że wobec fatalnego stanu dróg, a często ich braku i złego zaopatrzenia w paliwo, podstawowym środkiem wojskowego transportu w owym okresie była lekka ciężarówka lub o mocnej konstrukcji samochód osobowy wyposażone w liny, łopaty, podkłady pod koła oraz zapas paliwa i smarów. Armia była zasadniczym użytkownikiem pojazdów terenowych, a tym samym inicjatorem ich zagranicznych zakupów i wytwarzania w kraju. Wyjątkiem była „cywilna” inicjatywa budowy osobowych samochodów Stetysz, o podwyższonej zdolności pokonywania terenu. W książce przedstawiono modele nie tylko używane powszechnie, ale także ciekawe polskie prototypy czy też wozy zakupione tylko jednostkowo. Na wybranym przykładzie 1937 roku wspomnimy też o interesujących badaniach i próbach samochodów terenowych na potrzeby armii. Próby takie prowadzone były zresztą już od początku lat 20. ubiegłego wieku – najbardziej spektakularne to badania rewelacyjnych przegubowych włoskich ciągników Pavesi, z napędem na 4 koła, które miały zmotoryzować polską artylerię. Termin „terenowe samochody osobowe” to w pojęciu tej pracy pojazdy o cechach określonych powyżej, dostosowane do przewozu osób, bez względu na ich liczbę i sposób transportowania, o nośności do 1–1,5 tony. Samochody te postaramy się przedstawić w opisach indywidualnych wybranych modeli (w układzie chronologicznym) na szerokim tle motoryzacyjnego klimatu Polski, nie unikając też okresów tragicznych w naszej historii, jak np. kampania wrześniowa 1939 roku, okupacja niemiecko-sowiecka lat 1939–1945, walki oddziałów Armii Krajowej używających wozów terenowych zdobytych na wrogu oraz powstania warszawskiego. W kolejnych rozdziałach, opowiadających o czasach po II wojnie światowej, przedstawimy rozwój osobowych samochodów terenowych w naszym kraju, w specyficznym klimacie polityczno-gospodarczym, jaki zapanował w Polsce „ludowej” po 1945 roku, a także w suwerennym już kraju, po upadku komunizmu w 1990 r.

Dane techniczne: Autor: Jan Tarczyński, Tomasz Szczerbicki, Oprawa twarda Rok wydania: 2012 Stron: 278 Wymiary (mm) : 210x300

LEKKI ŚMIGŁOWIEC PZL SW-4 Piotr Buchman

W drugiej połowie lat osiemdziesiątych ubiegłego wieku, w Wytwórni Sprzętu Komunikacyjnego w Świdniku zrodziła się koncepcja budowy lekkiego, wielozadaniowego śmigłowca. W ten sposób powstał projekt SW-4. Publikacja przedstawia jego historię od powstania prototypu do chwili obecnej. W publikacji przedstawiono, na zdjęciach i rysunkach, szczegółowo konstrukcje śmigłowca oraz poszczególnych wersji. Choć głównym użytkownikiem wiropłata są Siły Powietrzne RP to znajduje on również zastosowanie w lotnictwie cywilnym. W publikacji znajduje się wykaz wyprodukowanych SW-4 i ich użytkowników. Modelarze znajdą dla siebie wiele zdjęć ukazujących detale konstrukcji oraz plany w skali 1:72 i 1:48. Lekki śmigłowiec SW-4, autorstwa Piotra Buchmana, to 7 zeszyt z serii TBIU Wydawnictwa zP. Jest to jednocześnie pierwsza, i dotychczas jedyna, monografia dotycząca śmigłowca SW-4. Publikacja zawiera 88 zdjęć, 27 rysunków, rzutów i sylwetek barwnych.

Dane techniczne: Autor: Piotr Buchman Oprawa miękka Rok wydania: 2013, Stron: 48 Wymiary (mm) : 185x235,

DE HAVILLAND DH - 82A TIGER MOTH Jacek Mainka

Na początku lat 1930. RAF rozpoczął poszukiwania standardowego samolotu - taniego i prostego w obsłudze i produkcji. De Havilland dostrzegł szansę na uzyskanie naprawdę dużych zamówień i stanął do konkursu z projektem Moth Trainer - DH - 60T. Samolot powstał jako rozwinięcie DH - 60 z metalową, zamiast drewnianej, konstrukcja kadłuba - tym razem napędzany silnikiem Gipsy wersji III.

Dane techniczne: Autor: Jacek Mainka Oprawa: miękka Rok wydania: 2009 Stron: 92, Wymiary (mm): 185x235

HURECZKO HISTORIA LOTNISKA TWIERDZY PRZEMYŚL Przemysław Chrążykiewicz, Dariusz Karnas

Jest to książka o lotnisku nieco zapomnianym, którego nazwa nieczęsto pojawia się w opracowaniach dotyczących lotnictwa, czy historii regionu. Osobom interesującym się jednym albo drugim zagadnieniem lub obydwoma jednocześnie chcemy pokazać bardzo bogate tradycje lotnicze Przemyśla. Natomiast Czytelnicy, dla których sam fakt istnienia lotniska nie jest niczym nowym, znajdą tu, obok spraw wartych przypomnienia, wiele niepublikowanych dotąd materiałów.Znaczną część książki poświęcamy wkładowi dopiero rodzącego się lotnictwa w odzyskanie przez Polskę niepodległości. Należy uświadomić sobie, iż wiele wydarzeń, które do tego doprowadziły, miało miejsce wcześniej niż 11 listopada 1918 r. Ta data może być tylko umownie uznana za początek egzystencji naszego państwa po ustaniu rozbiorów. Wywalczenie niepodległości poprzedziła mozolna praca i często bohaterskie czyny wielu osób zaangażowanych w proces budowy ojczyzny. W wymiarze lotniczym były to trzy wydarzenia wielkiej wagi. Miały one znaczenie zarówno symboliczne, jak i czysto praktyczne. Tak więc, już 31 października 1918 r. krakowskie lotnisko na Rakowicach było w rękach polskich. Wkrótce po tym, bo 2 lub 3 listopada dokładna data nadal czeka na ostateczne ustalenie z przemyskiego lotniska w Hureczku wystartowała do Krakowa grupa samolotów, pod dowództwem oficera Wojska Polskiego, por. pil. Wiktora Robotyckiego, który był rodowitym przemyślaninem. Dwa albo trzy dni później, nad Lwowem wykonano nie mający precedensu lot bojowy polskiego samolotu.Każda z tych akcji wniosła coś nowego w proces powstawania lotnictwa, a trzy miasta Kraków, Lwów, Przemyśl wkrótce połączyło szczególne braterstwo w walce o Kresy Wschodnie. Pisząc o tym, nie sposób jednocześnie nie zwrócić uwagi na dotychczas błędnie (w sposób pomniejszający rolę lotniska w Hureczku) przedstawianą kolejność owych wydarzeń.

Dane techniczne: Autor: Przemysław Chrążykiewicz, Dariusz Karnas, Oprawa: miękka Rok wydania: 2009 Stron: 132, Wymiary (mm): 185x230

SAMOCHODY CWS Jan Tarczyński

Książka jest próbą przybliżenia pierwszych polskich działań produkcyjnych w zakresie samochodów osobowych, podjętych już w 1922 roku, a więc w niepełne 3 lata po odzyskaniu niepodległości, utraconej w wyniku zaborczych działań sąsiadów: Rosji, Prus i Austrii. Poczynania te przedstawiam na tle ogólnych dokonań motoryzacyjnych pierwszych lat Państwa Polskiego.

Prace nad stworzeniem produkcji samochodów osobowych prowadzone przez Ministerstwo Spraw Wojskowych, zostały zapoczątkowane przez grupę entuzjastów, którzy w trudnych warunkach pierwszych lat niepodległości potrafili rozwinąć ideę własnej wytwórczości i mimo ogólnej niewiary w powodzenie, konsekwentnie ją realizować. Stworzony wówczas przez inż. Tadeusza Tańskiego i jego zespół projektowy samochód osobowy CWS T1 odpowiadał najlepszym konstrukcjom światowym, a pod wieloma względami zdecydowanie je przewyższał. Polscy konstruktorzy stanęli na wysokości zadania. O wiele trudniej było stworzyć w zrujnowanym kraju odpowiednią bazę wytwórczą. Problemy te rozwiązano jednak dość szybko, natomiast trzyletni okres produkcji pojazdu był wystarczająco długi, aby zbudować zremby polskiego przemysłu motoryzacyjnego, rozwiniętego w latach trzydziestych głównie na podstawie umów licencyjnych, przynoszących nowe, doskonalsze technologie. Warto też wspomnieć, że w 1925 roku, gdy zbudowano prototypy samochodów CWS T1, w Polsce było tylko 29,5 tys. samochodów (w tym prawie 5 tys. ciężarówek), W Wielkiej Brytanii w tym czasie jeździło ich milion, we Francji 840 tys., a w Niemczech 370 tys. Tak niski poziom motoryzacji kraju wpływał także na działania zmierzające do stworzenia rodzimej produkcji pojazdów mechanicznych.

W książce omówiono zarówno seryjny model CWS T1 (oraz jego odmiany pochodne), jak i pojazdy prototypowe CWS T8 i CWS T2, zbudowane w pojedynczych egzemplarzach według projektu tych samych konstruktorów. Przedstawiono także sylwetki twórców i osób zaangażowanych w produkcję samochodu.

Dane techniczne: Autor: Jan Tarczyński Oprawa miękka Rok wydania: 2018, Stron:164, Wymiary (mm) : 190x230