Pamiętniki i wspomnienia

1 WILEŃSKA BRYGADA AK JURANDA. RELACJE ŻOŁNIERZY, WSPOMNIENIA DOWÓDCÓW Malinowski Leszek Jan

Akcja pod Majerańcami była pierwsza większą potyczką 1. Wileńskiej Brygady AK ,,Juranda”. Została przeprowadzona 1 marca 1944 roku i podjęta była w celu zlikwidowania groźnej, dobrze uzbrojonej bandy rabunkowej, składającej się w większości z sowieckich kryminalistów, dowodzonych przez znanego z okrucieństwa i bezwzględności “Borodkę”

(fragment książki)

Dane techniczne: Autor:Malinowski Leszek Jan, Oprawa miękka, Rok wydania: 2014, Stron: 476, wymiary(mm): 140x205

BAŁACHOWCY. Notatki oficera łącznikowego przy Ochotniczej Armii Sprzymierzonej z frontu wojny polsko-bolszewickiej 1920 roku Stanisław Lis-Błoński

Wspomnienia żołnierza polskiego z frontu wojny polsko bolszewickiej 1920. Wyklęci żołnierze II RP gen. Bułak-Bałachowicza, bezwzględni dla sowieckich wrogów i sprzyjającej jej kolaboranckiej ludności, budzili wśród komunistów paniczny strach, byli dla nich zawsze bezlitośni. Opinie marszałka Piłsudskiego i naczelnego dowódcy Armii Czerwonej Michaiła Tuchaczewskiego były zgodne – działania generała Bułak-Bałachowicza miały istotny wkład w zwycięstwo Polski.

Bałachowcy to historyczny dokument – zapiski oficera łącznikowego Wojska Polskiego przy Grupie Taktycznej gen. Stanisława Bułak-Bałachowicza z okresu wojny polsko-bolszewickiej 1920 roku. Wydobyty z wrocławskiego Ossolineum pamiętnik kpt. Stanisława Lisa-Błońskiego, obrazuje szlak bojowy, postawy ludzi, ich poglądy i sytuację około frontową na terenach Białorusi i Polski, pozwala lepiej zrozumieć ówczesne i współczesne stosunki białorusko-polskie i polsko-rosyjskie.

Dane techniczne: Autor:Stanisław Lis-Błoński, Oprawa miękka , Rok wydania: 2013, Stron: 278, wymiary(mm): 130x200

BATALION MIOTŁA. W DYWERSJI, SABOTAŻU I POWSTANIU WARSZAWSKIM Leszek Ksawery Niżyński

Wymiatali Warszawę z renegatów i hitlerowskich agentów. Na rodzimych zdrajcach i konfidentach wykonali kilkadziesiąt wyroków.

„Po przybyciu poszczególnych oddziałów batalionu „Miotła” na punkt koncentracyjny na Woli 1 sierpnia, zgromadzeni żołnierze rozpoczęli walkę o zablokowany przez Niemców Monopol Tytoniowy. Kpt. „Niebora” zwołał wieczorem 1 sierpnia naradę z dowódcami wszystkich oddziałów „Miotły”, na której podjęte zostały decyzje o ataku na Monopol Tytoniowy...” – fragment książki.

Dane techniczne: Autor:Leszek Ksawery Niżyński, Oprawa miękka , Rok wydania: 2014, Stron: 596, wymiary(mm): 140x200

CHARLES LINDBERGH SAMOTNY ORZEŁ Przemysław Słowiński, Danuta Uhl-Herkoperec

Dzisiejsza młodzież wariuje na punkcie długowłosych śpiewaków albo mistrzów piłki kopanej, ale w latach dwudziestych i trzydziestych XX wieku największym wzięciem cieszyli się lotnicy. A jeśli w dodatku byli tak przystojni, wytworni i inteligentni jak Charles Augustus Lindbergh... Nie mówiąc już o podniebnych wyczynach, których dokonywał - zasłynął pierwszym w historii samotnym przelotem z Ameryki do Europy bez międzylądowań.

Niezwykle popularny był nie tylko w USA, ale na całym świecie. Nazywany przez ówczesne media "Idolem XX stulecia", rozpalał wyobraźnię głodnych podniebnych przygód fanów. Niestety, Lindbergh wyjątkowo boleśnie odczuł także negatywne następstwa popularności. Sprawa porwania jego syna, nazwana później "najbardziej szokującą zbrodnią dekady", przeszła do historii kryminalistyki. Przez długie lata nikt nie zdawał sobie również sprawy, że legendarny lotnik, wzór wszelakich cnót obywatelskich, wierny mąż i wzorowy ojciec szóstki dzieci, ma jeszcze drugie, zupełnie odmienne oblicze. Skrzętnie skrywana prawda wyszła na jaw prawie trzydzieści lat po jego śmierci. Krytykowany nieustannie za swoje prawicowe poglądy i przyjęcie orderu od Hermanna Göringa, został z czasem skazany na wieczne zapomnienie. W rzeczywistości pracował dla amerykańskiego wywiadu.

Przypadająca w maju 2017 roku dziewięćdziesiąta rocznica jego samotnego przelotu przez Atlantyk jest znakomitą okazją do przypomnienia niezwykle barwnego życia tego wielkiego, lecz zarazem kontrowersyjnego człowieka. A kiedy narracje snuje para wytrawnych pisarzy, Przemysław Słowiński i Danuta Uhl-Herkoperec (autorzy m.in. biografii Ulrike Meinhof, braci Kliczków, Roberta Maxwella i Erika Hanussena), kilka godzin wspaniałej lektury jest nie mniej pewne niż podatki czy śmierć.

Dane techniczne: Autor: Przemysław Słowiński, Danuta Uhl-Herkoperec, Oprawa twarda, Rok wydania: 2018, Stron: 352 wymiary(mm): 165x235

CHŁOPCY Z LASU Tadeusz Wyrwa

Książka powstała na motywach własnych przeżyć dowódcy oddziału AS NSZ "Las 2" oraz kompanii i baonu w 25 PP AK w okresie akcji "Burza" na Kielecczyźnie.

Dane techniczne: Autor:Tadeusz Wyrwa, Oprawa miękka, Rok wydania: 2014, Stron: 480, wymiary(mm): 140x205

CICHY FRONT Aleksander Kunicki Rayski

Wspomnienia szefa komórki wywiadu w oddziale „Osa” – „Kosa-30” KG Kedywu AK i kompanii „Agat” (późniejszy Parasol).

Odpowiadał za rozpracowanie i przygotowanie zamachów na szczególnie szkodliwych funkcjonariuszy policji i administracji niemieckiej m.in. na Kutscherę, Koppego, Weffelsa i Krugera.

Dane techniczne: Autor:Aleksander Kunicki Rayski, Oprawa miękka, Rok wydania: 2015, Stron: 312, wymiary(mm): 140x205

CICHY FRONT Aleksander Kunicki Rayski

Wspomnienia szefa komórki wywiadu w oddziale „Osa” – „Kosa-30” KG Kedywu AK i kompanii „Agat” (późniejszy Parasol).

Odpowiadał za rozpracowanie i przygotowanie zamachów na szczególnie szkodliwych funkcjonariuszy policji i administracji niemieckiej m.in. na Kutscherę, Koppego, Weffelsa i Krugera.

Dane techniczne: Autor:Aleksander Kunicki Rayski, Oprawa twarda, Rok wydania: 2015, Stron: 312, wymiary(mm): 150x215

CYWIL W WOJSKU WSPOMNIENIA Z ŻYCIA I WOJEN CZĘŚCI 3 I 4 Makowski Wacław

Wspomnienia z życia i wojen Wacława Makowskiego, Pierwszego pilota wyszkolonego w Niepodległej Rzeczypospolitej. Wspomnienia mają wartość wyjątkową. Ich autor był szczególnym świadkiem czasów, w których przyszło mużyć. Koleje jego losu, ludzie, któych spotykał na swojej drodze zyciowej, a także niezliczone podróże w jakich pozwolił uczestniczyć mu jego ukochany zawód, wyrobiły w nim nawyk bardzo wnikliwego obserwatora.

Dane techniczne: Autor: Makowski Wacław Oprawa: miękka Rok wydania: 2012 Stron: 322 Wymiary (mm) : 185x230

CZAS WYKLĘTYCH. PRZECIWKO SOWIECKIEMU ZNIEWOLENIU Dionizy Garbacz

Nie wiadomo, ilu ich było, ale trzymali w szachu uzbrojoną bezpiekę do późnych lat pięćdziesiątych. Słuch miał o nich zaginąć na zawsze. Przetrwali w ludzkiej pamięci. Wielu z nich za ideę wolnego państwa oddało życie. W dużej części nie mają nawet grobów. Dlatego każde o nich wspomnienie jest dziś tak cenne – przekonuje autor książki. Dionizy Garbacz jest stalowowolaninem, książka ukazała się dzięki finansowemu wsparciu miasta Stalowa Wola, więc traktuje o antykomunistycznym podziemiu z rejonu dzisiejszego północnego Podkarpacia; od Leżajska, przez Nisko po Stalową Wolę. W rejonie tym toczyły się regularne bitwy z NKWD, a potem krwawe potyczki z rodzimą bezpieką. Dnia 6 maja 1945 r. sołdaci z Armii Czerwonej rzucili się w pościg za dezerterami z LWP, którzy uciekli do „leśnych”. Trzy oddziały Narodowej Organizacji Wojskowej zatrzymały sowiecki pościg pod Kuryłówką. Żołnierze „Majki” (Stanisław Pelczar), „Wołyniaka” (Józef Zadzierski) i „Radwana” (Bronisław Gliniak) wzięły w kleszcze uzbrojonych w tankietki czerwonoarmistów.

Obławę w Lasach Janowskich na grupę Adama Kusza "Garbatego" przeprowadziło wojsko KBW przy udziale UB. Obława zaczęła się o piątej rano 19 sierpnia 1950 r. Trwała w sumie cztery dni. W jej wyniku zostali zabici dowódca oddziału partyzanckiego Adam Kusz "Garbaty", Władysław Ożga "Bór", Andrzej Dziura "Stach", "Stryj" Wiktor Pudełko "Wiktor", Stanisław Bielecki "Kazik". W Zarzeczu w zasadzce przygotowanej przez UB w domu Marutów 20 sierpnia został ciężko ranny zastępca Kusza Tadeusz Haliniak "Opium", który następnego dnia zmarł w szpitalu w Nisku.

Jak podaje raport UB, w czasie obławy KBW poniosło następujące straty: trzech żołnierzy ciężko rannych (zmarli), siedmiu rannych, w tym jeden oficer. W tym samym raporcie napisano: Brak dyscypliny ognia, co mogło powodować, że ranni żołnierze mogli być od swoich.

W 1952 r. zginęli następni towarzysze walki Kiszki: w kwietniu Stanisław Łukasz "Marciniak" w Wólce Ratajskiej, Józef Kłyś "Rejonowy" 13 listopada we wsi Piłatka. W 1953 r. Kiszka postanowił ukrywać się w lesie.

Jak relacjonował po latach:

Bunkier zbudowałem w gęstym lesie między Hutą Krzeszowską a wioską Ciosmy, na małym wzgórzu porośniętym sosnami i świerkami. Zrobiłem go przy pomocy dwóch pewnych ludzi. Oni już nie żyją. Najpierw przygotowaliśmy materiał: bale świerkowe, papę. W nocy wykopaliśmy dół. Powała została zrobiona z bali, na nie położona papa, żeby nie przemakało. Na bunkrze posadziłem świerki. Wchodziło się przez otwieraną od wewnątrz klapę, na której rósł mech, tak że nic nie było widać. Do środka schodziło się po schodkach. W bunkrze można było stać, miał ze dwa metry wysokości. Z deszczułek zrobiłem dwa wywietrzniki na wywiew i nawiew, żeby przepływało świeże powietrze: było więc czym oddychać i mogła się palić lampa naftowa. Wywietrzniki były dobrze zamaskowane, pod pniem drzewa, nie było ich widać. W środku była studzienka, z półtora metra głęboka, wykopana w ziemi i obłożona deszczułkami. Gromadziła się w niej woda, którą gotowałem. Miałem maszynkę spirytusową i zawsze zapas paliwa do niej. Ubikacja to była beczułka żelazna z pokrywą. Opróżniałem ją, jak była odwilż. Miałem łóżko do spania i pierzynę do przykrycia. Były półki na ścianach i wieszaki z rogów koziołków. Miałem zapasy jedzenia na zimę. Zamykałem się w bunkrze i z niego nie wychodziłem, żeby nie zostawiać śladów na śniegu.

Żył w lesie przez całe lata, bezpieka jednak o nim pamiętała. I udało się jej natrafić na ślad kryjówki Kiszki. Oto fragment raportu z ujęcia Andrzeja Kiszki:

Dnia 30 XII 1961 r. grupa operacyjna złożona z funkcjonariuszy MO penetrowała las państwowy Nadleśnictwa Huty Krzeszowskiej w celu odnalezienia miejsca ukrywania się Andrzeja Kiszki. Terenem przeszukania objęto dwa wzgórza. Po dwu i półgodzinnym poszukiwaniu, o godz. 17,10 natrafiono na bunkier, na jednym z wzgórz przyległym do łąk położonych nad rzeka Bicz. W czasie odkopywani zauważono, że dekiel zakrywający wejście do bunkra, niezauważony przedtem ze względu na zamaskowanie, podniósł się do góry i z otworu wychyliła się głowa mężczyzny usiłującego wyjść z bunkra. W tym czasie funkcjonariusze MO chwycili go za ręce i wyciągnęli na zewnątrz. Jednocześnie obezwładnili i rozbroili z posiadanej broni Zatrzymany usiłować wyrwać się trzymającym go funkcjonariuszom MO. Uspokoił się dopiero po założeniu kajdanek. Mężczyzna zapytany o personalia wyjaśnił, że nazywa się Andrzej Kiszka, s. Jana.

Po ujęciu jeden z milicjantów pocieszył Kiszkę: Kiszka, nie bój się, teraz nie wywożą na Sybir.

Andrzej Kiszka stanął przed sądem PRL. Skazano go na dożywotnie więzienie. Potem w wyniku amnestii wyrok łagodzono, z więzienia wyszedł w 1971 r. Osiedlił się w Szczecińskiem.

(fragmenty książki)

Dane techniczne: Autor:Dionizy Garbacz, Oprawa miękka, Rok wydania: 2017, Stron: 366, wymiary(mm): 140x205

CZAS WYKLĘTYCH. PRZECIWKO SOWIECKIEMU ZNIEWOLENIU Dionizy Garbacz

Nie wiadomo, ilu ich było, ale trzymali w szachu uzbrojoną bezpiekę do późnych lat pięćdziesiątych. Słuch miał o nich zaginąć na zawsze. Przetrwali w ludzkiej pamięci. Wielu z nich za ideę wolnego państwa oddało życie. W dużej części nie mają nawet grobów. Dlatego każde o nich wspomnienie jest dziś tak cenne – przekonuje autor książki. Dionizy Garbacz jest stalowowolaninem, książka ukazała się dzięki finansowemu wsparciu miasta Stalowa Wola, więc traktuje o antykomunistycznym podziemiu z rejonu dzisiejszego północnego Podkarpacia; od Leżajska, przez Nisko po Stalową Wolę. W rejonie tym toczyły się regularne bitwy z NKWD, a potem krwawe potyczki z rodzimą bezpieką. Dnia 6 maja 1945 r. sołdaci z Armii Czerwonej rzucili się w pościg za dezerterami z LWP, którzy uciekli do „leśnych”. Trzy oddziały Narodowej Organizacji Wojskowej zatrzymały sowiecki pościg pod Kuryłówką. Żołnierze „Majki” (Stanisław Pelczar), „Wołyniaka” (Józef Zadzierski) i „Radwana” (Bronisław Gliniak) wzięły w kleszcze uzbrojonych w tankietki czerwonoarmistów.

Obławę w Lasach Janowskich na grupę Adama Kusza "Garbatego" przeprowadziło wojsko KBW przy udziale UB. Obława zaczęła się o piątej rano 19 sierpnia 1950 r. Trwała w sumie cztery dni. W jej wyniku zostali zabici dowódca oddziału partyzanckiego Adam Kusz "Garbaty", Władysław Ożga "Bór", Andrzej Dziura "Stach", "Stryj" Wiktor Pudełko "Wiktor", Stanisław Bielecki "Kazik". W Zarzeczu w zasadzce przygotowanej przez UB w domu Marutów 20 sierpnia został ciężko ranny zastępca Kusza Tadeusz Haliniak "Opium", który następnego dnia zmarł w szpitalu w Nisku.

Jak podaje raport UB, w czasie obławy KBW poniosło następujące straty: trzech żołnierzy ciężko rannych (zmarli), siedmiu rannych, w tym jeden oficer. W tym samym raporcie napisano: Brak dyscypliny ognia, co mogło powodować, że ranni żołnierze mogli być od swoich.

W 1952 r. zginęli następni towarzysze walki Kiszki: w kwietniu Stanisław Łukasz "Marciniak" w Wólce Ratajskiej, Józef Kłyś "Rejonowy" 13 listopada we wsi Piłatka. W 1953 r. Kiszka postanowił ukrywać się w lesie.

Jak relacjonował po latach:

Bunkier zbudowałem w gęstym lesie między Hutą Krzeszowską a wioską Ciosmy, na małym wzgórzu porośniętym sosnami i świerkami. Zrobiłem go przy pomocy dwóch pewnych ludzi. Oni już nie żyją. Najpierw przygotowaliśmy materiał: bale świerkowe, papę. W nocy wykopaliśmy dół. Powała została zrobiona z bali, na nie położona papa, żeby nie przemakało. Na bunkrze posadziłem świerki. Wchodziło się przez otwieraną od wewnątrz klapę, na której rósł mech, tak że nic nie było widać. Do środka schodziło się po schodkach. W bunkrze można było stać, miał ze dwa metry wysokości. Z deszczułek zrobiłem dwa wywietrzniki na wywiew i nawiew, żeby przepływało świeże powietrze: było więc czym oddychać i mogła się palić lampa naftowa. Wywietrzniki były dobrze zamaskowane, pod pniem drzewa, nie było ich widać. W środku była studzienka, z półtora metra głęboka, wykopana w ziemi i obłożona deszczułkami. Gromadziła się w niej woda, którą gotowałem. Miałem maszynkę spirytusową i zawsze zapas paliwa do niej. Ubikacja to była beczułka żelazna z pokrywą. Opróżniałem ją, jak była odwilż. Miałem łóżko do spania i pierzynę do przykrycia. Były półki na ścianach i wieszaki z rogów koziołków. Miałem zapasy jedzenia na zimę. Zamykałem się w bunkrze i z niego nie wychodziłem, żeby nie zostawiać śladów na śniegu.

Żył w lesie przez całe lata, bezpieka jednak o nim pamiętała. I udało się jej natrafić na ślad kryjówki Kiszki. Oto fragment raportu z ujęcia Andrzeja Kiszki:

Dnia 30 XII 1961 r. grupa operacyjna złożona z funkcjonariuszy MO penetrowała las państwowy Nadleśnictwa Huty Krzeszowskiej w celu odnalezienia miejsca ukrywania się Andrzeja Kiszki. Terenem przeszukania objęto dwa wzgórza. Po dwu i półgodzinnym poszukiwaniu, o godz. 17,10 natrafiono na bunkier, na jednym z wzgórz przyległym do łąk położonych nad rzeka Bicz. W czasie odkopywani zauważono, że dekiel zakrywający wejście do bunkra, niezauważony przedtem ze względu na zamaskowanie, podniósł się do góry i z otworu wychyliła się głowa mężczyzny usiłującego wyjść z bunkra. W tym czasie funkcjonariusze MO chwycili go za ręce i wyciągnęli na zewnątrz. Jednocześnie obezwładnili i rozbroili z posiadanej broni Zatrzymany usiłować wyrwać się trzymającym go funkcjonariuszom MO. Uspokoił się dopiero po założeniu kajdanek. Mężczyzna zapytany o personalia wyjaśnił, że nazywa się Andrzej Kiszka, s. Jana.

Po ujęciu jeden z milicjantów pocieszył Kiszkę: Kiszka, nie bój się, teraz nie wywożą na Sybir.

Andrzej Kiszka stanął przed sądem PRL. Skazano go na dożywotnie więzienie. Potem w wyniku amnestii wyrok łagodzono, z więzienia wyszedł w 1971 r. Osiedlił się w Szczecińskiem.

(fragmenty książki)

Dane techniczne: Autor:Dionizy Garbacz, Oprawa twarda, Rok wydania: 2017, Stron: 328, wymiary(mm): 140x205

CZERWONA ŚMIERĆ CZYLI NARODZINY PRL-U Skarbimir Socha Jaskółka

Książka Skarbimira Sochy wprowadza nas w świat wydawałoby się, miniony - pierwszych lat powojennych. Jednakże reperkusje tamtego okresu okazały się dla Polski tak tragiczne, że nie jest to tylko historia. Prawie półwiekowe panowanie komunizmu na ziemiach polskich od­cisnęło na naszej nie tylko przeszłości, ale też teraźniejszości niezatarte piętno. Ponadto, co najważniejsze, skutki tym wywołane zaciążą także na następnych pokoleniach.

Dane techniczne: Autor: Skarbimir Socha Jaskółka, Oprawa miękka, Rok wydania: 2017, Stron: 440, wymiary(mm): 165x240

CZŁOWIEK Z PARAWANEM Andrzej Strzelecki

Andrzej Strzelecki – aktor, reżyser, autor sztuk teatralnych, rektor Akademii Teatralnej i golfista napisał książkę przygodową. O własnych przygodach. To, że – z racji swoich licznych zawodowych aktywności – nieustannie obraca się on wśród ludzi bardzo znanych i uznanych, nie zasługiwałoby na wzmiankę, gdyby nie sposób, w jaki autor postrzega siebie i innych. Jest w tej książce autoironia, poczucie humoru i dobry duch, który unosząc się nad opowieściami i anegdotami, podpowiada jak można zmagać się z upływem czasu w pastelowych kolorach i w tonacji dur, nie moll.

Pisanie… pisaniu… pisaniem… Mam wrażenie, że piszą wszyscy, a kto nie pisze – hop, hop, hop – ten jest trąba. Czytanie… czytaniem… czytaniu… Mam wrażenie, że nikt nie czyta, a kto czyta – hop, hop, hop – ten jest trąba potrójna. Z rzeczy potrójnych lubię miód pitny oraz triangiel, co robi plim w orkiestrze, a także jedną Szwedkę, przedstawicielkę kraju trzech koron i tajemnicę Trójkąta Bermudzkiego, w którym się znika bez wieści. Aby nie zniknąć bez wieści całkiem, książkę niniejszą napisałem i ulokowałem ją w butelce Iskier w nadziei, że nim ją pożre głupawy rekin, dotrze ona na jakiś ląd niebezludny. Smacznego…

Andrzej Strzelecki

Dane techniczne: Autor: Andrzej Strzelecki Oprawa twarda Rok wydania: 2016, Stron: 300, Wymiary (mm) : 125x195

Ruth Reichl - w latach dziewiędziesiątych najpotężniejszy krytyk kulinarny świata (New York Times), a dzisiaj redaktor naczelna miesięcznika dla obżartuchów "Gourmet" wydała książke zatytułowaną "Czosnek i szafiry - czyli tajne życie krytyka w przebraniu.

Czosnek i szafiry to napisane ze smakiem sprawozdanie, w którym Ruth Reichl przedstawia swoje doświadczenia jako krytyka kulinarnego pracującego dla New York Timesa. Autorka odsłania kurtynę pokazując scenę z suto zastawionymi stołami epikurejskiego świata, równocześnie obnażając ich komizm i absurd, oraz dzieli się z czytelnikami refleksjami na temat odgrywanych przez nas ról i naszej tożsamości (a także swoimi ulubionymi przepisami i ich ocenami). Sztuka wymyślania nowej persony, charakteryzacja, zdobywanie kart kredytowych na inne nazwisko, zakupy ubrań i peruk - wszystko by pozostać nierozpoznanym przez rzesze nowojorskich kelnerów, chefów i właścicieli restauracji - opisana dokładnie i z humorem . Ruth analizuje, ocenia i bada, ale główną częścią jej opowieści są wrażenia, jakie wywołują w niej przemiany w postaci, jakimi się podczas swoich restauracyjnych rajdów staje.

Bestseller New York Timesa.

DASZ RADĘ. OSTATNIA ROZMOWA (oprawa twarda) Jan Kaczkowski Joanna Podsadecka

Ostatnia rozmowa z księdzem Janem Kaczkowskim

Był inspiracją dla milionów ludzi - wierzących i niewierzących. Każdy, kto go słuchał, czuł: on mnie rozumie. Ksiądz Jan nie oferował tanich rad ani łatwych pocieszeń. Swoim życiem mówił: nie odpuszczaj sobie, a dasz radę, wstaniesz.

Do końca żył na pełnej petardzie. Ostatnie tygodnie spędził, odpowiadając na pytania o sprawy najtrudniejsze i najważniejsze. Wraz z Joanną Podsadecką zaprosił do rozmowy swoich czytelników. Wasze pytania były bardzo osobiste, odważne, szczere aż do bólu. Ksiądz Jan każdego chciał wysłuchać, zrozumieć, każdemu dać coś z siebie. Odpowiadał w swoim stylu, błyskotliwie i z dozą ironii (nie chciał mówić jedynie o tym, co denerwuje go w księżach: Nie wystarczyłoby miejsca w książce).

Ta książka to pożegnanie, ale nie ostatni rozdział. Następny napiszesz Ty.

Dane techniczne: Autor: Jan Kaczkowski Joanna Podsadecka Oprawa twarda Rok wydania: 2016, Stron: 224 Wymiary (mm) : 150x205,

Ostatni gaszą światło - ten gorzki żart opisujący, co stałoby się po otwarciu granic, powtarzano często w PRL. Gdy granice przestały pełnić rolę kordonu nas od świata zewnętrznego, z szans na lepsze życie poza Polską skorzystały miliony obywateli Rzeczpospolitej. Jak się odnaleźli w nowej sytuacji? Co zyskali, co - być może stracili?

Autorka odnalazła ludzi, którzy jako dzieci przez Sybir trafili po wojnie do Nowej Zelandii i tam już zostali na zawsze. Spotkała Polaków, którzy od pokoleń mieszkają w Baku, Erewaniu, Wilnie, Lwowie, Daugavpils, czyli Dyneburgu na Łotwie albo w polskiej wsi w Rumunii. W "Długiej podróży poślubnej" można też przeczytać o Polkach, które na studiach w Polsce poznały Palestyńczyków i Kurdów i Jordańczyków, wyszły za nich za mąż i wyjechały na Bliski Wschód.

Barbara Szczepuła opisuje w swoich znakomitych reportażach nie tylko polskich lekarzy, którzy leczą szejków w Arabii Saudyjskiej, architektów projektujących rezydencje w Wielkiej Brytanii, inżynierów -budowniczych sztucznych wysp w Dubaju, milionerów z Doliny krzemowej i Australii. Są tu też kobiety, które zmieniają pampersy staruszkom oraz dziewczyny i chłopcy pracujący na "zmywakach". Opowieści często przejmujące, czasem zabawne, zawsze pisane są z wielką życzliwością dla ludzi.


Barbara Szczepuła - dziennikarka i reportażystka. Jej głośna książkę "Dziadek w Wermachcie", opisująca losy gdańszczan, Kaszubów, Kociewiaków wcielanych w latach II wojny światowej do armii niemieckiej, wyróżniło w roku 2007 jury Nagrody Głównej Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich. Za najlepszą książkę 2004 roku został uznany przez czytelników Dziennika Bałtyckiego jej zbiór reportaży "Przystanek Politechnika".
"Kod Heweliusza" (2006) to jak napisał Stefan Chwin - "...konstelacja gdańskich losów sięgających od Władywostoku do Gibraltaru i Nowego Jorku. Jak w pryzmacie załamuje się w niej historia Polski i świat ostatniego stulecia". Książka otrzymała nagrodę prezydenta Gdańska.

Sex, Drugs and Rock'nRoll - Droga do Baru Harry'ego jest hołdem dla tego wszystkieo co niegdyś było wspaniałe w muzyce, ale - co ważniejsze - jest szczerą relacją z oszustw, zdrady i poświęcenia, które Gordon napotkał w drodze na szczyt. Lektura obowiązkowa dla każdego aspirującego muzyka.

"To historia pełnego życia, burzliwego życia, życia kierowanego pasją i pokorą i ciepłem... wciągająca i pouczająca lektura" - David Nobbs.

Gordon Haskell ur.27.kwietnia 1946r w Bournemouth /Wlk. Brytania/
angielski muzyk, kompozytor, wokalista.

LATA 60-te
W latach 60-tych grał w wielu brytyjskich zespołach jako gitarzysta i gitarzysta basowy. Był też kompozytorem i wokalistą o charakterystycznym głosie. Pierwsze sukcesy przyszły pod koniec lat 60-tych, kiedy to współzałożył zespół FLEUR DE LYS. Ich piosenki “Lazy Life” /1967/ i “Zanzibar” /1968/ trafiły na listy przebojów dochodząc do 1 miejsca w RPA i Australii. Na przełomie 1967/68 utwór “Hold on” trafia do Top 50 w Wielkiej Brytanii i innych krajach europejskich. Nagrany w 1969r. longplay “Boat Trip” ogłoszony został przez CBS “Albumem Tygodnia”. Po opuszczeniu Fleur de Lys zaczął współpracę z zespołem Flowerpot Man. Po przyjedździe Jimie'go Hendrixa do Londynu, zostali sąsiadami i zdarzało im się razem występować w londyńskich klubach muzycznych.

KING CRIMSON
W 1970 roku Gordon namówiony przez swojego kolegę Roberta Frippa wstąpił do zespołu KING CRIMSON. Grał w zespole na gitarze basowej i był ich głównym wokalistą. Nagrał utwór “Cadence and Cascade” na album 'In the Wake of Poseidon” /1970/ oraz cały album “Lizard” /1971/. Po nagraniu longplaya porzucił King Crimson, by powrócić do muzyki bliższej jego sercu, inspirowanej dokonaniami takich Gwiazd jak Ray Charles, Nat King Cole, Dr John czy J.J. Cale. Nagrał solowy album pod okiem legendarnego producenta Atlantic Record, Arifa Madrina.
W tym czasie czynnie udzielał się też jako muzyk sesyjny i koncertowy towarzysząc takim gwiazdom jak Cliff Richard, Van Morison czy Tim Hardin.
W 1972 roku jego album “It Is and It Isn't” dotarł do 8 miejsca na Liście Radia Luxemburg.

“DROGA DO HARRY's BAR”
W latach 80-tych dużo koncertował po Skandynawii, gdzie doskonalił swój warsztat i gdzie jego głos nabrał mocy i charakterystycznej “chrypki”, stając się rozpoznawalnym dla wielu późniejszych jego fanów. Ze względu na zadłużenie, z którym opuścił Anglię, i trudne warunki pracy – koncerty przez 7 dni w tygodniu- był to najtrudniejszy okres w życiu Gordona. Ale ta życiowa lekcja była też wartościową szkołą muzyczną dla dojrzałego Gordona, który w tym czasie rozwinął również swoje zdolności kompozytorskie."Czułem się jak w pułapce, ale nie uważam tego czasu za stracony. Po prostu ćwiczyłem grę" -tak powie o tych latach.
W latach 90-tych koncertował w Kaliforni, Skandynawii i Anglii. Jego piosenka “Almost Certainly”, która zdobyła 2 miejsce w konkursie Paula McCartneya, w1990r trafia na szczyt list przebojów w RPA. Rozpoczyna się okres nagrywania własnych utworów na płyty. W 1994r. ukazał się bardzo ciepło przyjęty jego singiel a później cały album “Hambledon Hill”. Kolejna płyta “Butterfly in China” została wydana w 1996r a “All In the Scheme of Things” w 1999r.
Wszystkie te płyty, choć powstały na przełomie 10 lat i mają dość zróżnicowany charakter, są spójne i tworzą niepowtarzalny klimat, którego głównymi atutami są aksamitny, wręcz ciepły głos Gordona i dźwięki jego gitary wspomagane przez delikatną sekcję rytmiczną i saxofon. Ta muzyka dostarcza wspaniałego relaksu i pozwala zapomnieć o codziennych problemach. A przy tym jest jak stare, wytrawne wino z dobrego rocznika, które chce sie smakować bez końca.

ŚWIATOWY SUKCES
Gordon Haskell przez wiele lat marzył o nagraniu płyty w towarzystwie starannie dobranych muzyków i bez udziału producentów, którzy często, dla osiągnięcia komercyjnego sukcesu, zniekształcają pierwotną wizję artysty. To marzenie udało mu się spełnić, kiedy w 2001 roku, zaprosił do studia znanych, cenionych muzyków, wśród których byli: wokalista i gitarzysta Average White Band – Hamish Stuart i ex-muzyk Pretenders oraz wieloletni członek zespołu Paula McCartneya – Robbie McIntish. Tak powstała płyta, która stała sie artystycznym i komercyjnym przebojem. Singiel “How wonderful you are” stał się światowym hitem, który dotarł do 2 miejsca na liście w Wlk. Brytanii i osiągnał 500 000 sprzedanych egzemplarzy. Piosenka pobiła też dotychczasowy radiowy rekord wszech czasów należący do The Beatles i Franka Sinatry.
Album “Harry's Bar” również dotarł do 2 miejsca w Wlk. Brytanii i osiagając styatus złotej płyty.

W 2002r. ukazała się koliejna płyta Gordona “Shadows On the wall”, która dotarła do 44 miejsca na liście najlepiej sprzedawanych albumów.

Ostatnią płytą Gordona Haskella jest wydana w 2004 roku “The Lady Wants To Know”, która również spotkała się z pochwałą krytyki i uznaniem wśród powiększającego się grona miłośników jego piosenek. W Polsce dotarła do 14 miejsca najlepiej sprzedawanych płyt.
Gordon napisał też autobiograficzną książkę, wydaną również w Polsce, “Droga do baru Harry'ego”.
Aktualnie procuje nad nowymi piosenkami na swoją kolejną płytę, która wkrótce ma się ukazać na rynku.

Stanisław Grochowiak ma swoją dobrą i złą legendę. Dobra ukazuje go jako niekwestionowanego przywódcę pokolenia Współczesności, charyzmatycznego redaktora naczelnego, opiekuna młodych poetów, człowieka renesansu, wybitnego twórcę, wspaniałego przyjaciela. Zła mówi o jego chorobie alkoholowej, manieryczności i sztucznych stylizacjach jego wierszy, wygórowanych ambicjach pisarza i żądzy władzy, koniunkturalizmie. We wspomnieniach występuje raz jako człowiek, którego karierę zwichnięto w szczytowym jej momencie, raz jako "pieszczoch władzy".

Niniejsza książka próbuje przybliżyć postać wybitnego polskiego poety, który - pomimo uznanej przez historyków literatury wartości jego dzieła - przebywa nadal w "literackim czyśćcu".

Wśród autorów zamieszczonych w książce wspomnień znajdują się przyjaciele-pisarze, postaci reprezentujące środowisko artystyczne lat 60. i 70. oraz osoby związane z Grochowiakiem więzami rodzinnymi i emocjonalnymi. Wymieńmy kilka nazwisk: Roman Śliwonik, Ernest Bryll, Jerzy Krzysztoń, Marek Nowakowski, Erazm Ciołek, Anna Grochowiak, Andrzej Gronczewski.

Prezentowany tom przynosi zarówno złożony wielobarwny portret Stanisława Grochowiaka, jak i portret zbiorowy pokolenia twórców debiutujących około 1956 roku.

Książka ta nie jest - i nie miała być - pomnikiem Stanisława Grochowiaka. Nie ułatwi też prostych ocen pisarza. Jej największymi zaletami wydają się niepewność sądu i pytania, jakie pozostają po lekturze.